Dag 8, Witzenhausen - Creuzberg. 94 km (incl. Omrijden) Een engel op de schouder...

Vanmorgen deed ik het rolluik omhoog en zag het regenen. Toen we vertrokken was het wat druilerig. Regenpakken aan en gaan. Op de bewegwijzering stond door onze richting een kruis. Maar wij negeerden die, meestal kun je gewoon de route volgen. Dus nu ook, zo dachten wij. Tot er aan een nieuwe brug over de rivier werd gewerkt. Deze hindernis konden we dit keer echt niet nemen. Dat werd terug naar af en omrijden. Een vriendelijke vrouw zag ons heen en terug rijden en wees ons de weg. Ik had Google maps al aan staan, maar dat zei ik niet tegen haar. We blijven altijd beleefd. De route hadden we weer snel opgepakt en het bleef nat, je zag de lage wolken in de bergen. Het was zondagochtend en ons thermosflesje koffie kwam weer goed van pas. Er zijn hier veel picknicktafels met een overkapping. Daar koffie gedronken. We reden door  dorpjes en stadjes. Het ene nog mooier dan de andere. Steeds weer een nieuw openluchtmuseum. Ook passeerden wij de oude Oost-Duitsegrens. Een vreemd idee dat je hier nog niet zo lang geleden niet vrij kon rond fietsen. Zo kregen wij een bericht van onze volgster Emmy Koeman, ze was  in 1984 in Wietzenhausen geweest en het kenteken van de auto werd gelijk genoteerd. Dat is nog geen 40 jaar geleden. 

Het parcours was vlak, we fietsten langs de rivier. De wegen en vele fietspaden zijn supergoed op een enkel onverhard pad na. We reden op een onverhard pad langs het bos. Ik reed voorop en Kees 15 meter achter mij. Ik hoorde daar vreemde geluiden. Het leek of hij viel, ik keek achterom en zag een grote tak van een boom vlak achter hem vallen. Hij had geen seconde later moeten zijn. Vandaar dat engeltje. Bekomen van de schrik vervolgden wij onze weg. En het was nog steeds niet droog. Het bleef miezeren. We kwamen over de kasseien  in het stadje Treffurt. Daar koffie gedronken. Je hebt het naast halve liters bier ook XL koppen koffie. Ze smaken prima. Nog een klein stukje fietsen en we zijn in Creuzberg. En het was eindelijk droog. De regenkleding kon eindelijk uit. Hier is onze overnachting . Onze tassen waren smerig en voordat we ze naar binnen wilden dragen, werden ze door onze  gastvrouw  eerst schoon. Aan de overkant is een restaurant, de dorpskroeg. Met de muziek van Deutsche Schlagers op de achtergrond kon je er prima eten. De stamgasten werden naar huis gestuurd om plaats te maken voor  gasten die kwamen eten. We wilden nog even het dorpje bekijken maar het regende weer en we zijn nog steeds wat koud. In de badkamer hebben we een klein ventilator kacheltje gevonden. Die staat nu op volle toeren. Morgen een korte etappe van maar 17km naar Eisenach. Daar gaan we morgen en dinsdag de toerist uithangen en laten we de fietsen een paar dagen staan.