Dag 8: Een overgangs etappe met letterlijk hobbels op en onderweg.

Na een goede nacht stapte we om 8.15uur op de fiets om ongeveer 100 kilometer te fietsen naar de camping in Condes. Het begin ging snel met redelijk vlakke wegen. Wat wel hinderlijk is dat zijn overal de verkeersdrempels met witte driehoeken of zebra strepen op de hobbels. De hobbels laten je als fietser wel enige snelheid doen afremmen. Ook wordt op de Groene Route natuurlijk overal beregend. Ik zag de op enorm grote vogels lijkende installaties de laatste dagen overal in de velden staan. Het water wordt door pompen diep uit de grond gehaald en hiermee worden de velden voorzien van water. Ook wij hebben vandaag weer de nodige bidons met water mogen leeg drinken. Met 30 graden en een fietsdag van 8.15 tot 16.45 moet je de nodige vocht tot je nemen.

Na de ochtend koffie pauze kwamen we twee Nederlanders, een stel uit Den Haag tegen. Hij had een sportfiets met een frame uit 1992 en wel minder bepakt. Ze waren al 5 weken onderweg en gestart in Malaga. Ook zij wilde vanavond gaan kamperen in Condes.

Na de lunch, lekkere sandwiches en een pak vruchtensap, gingen we op weg voor de laatste 40 kilometer. Vandaag zouden we ruim 100 kilometer op de teller bereiken, althans dat was het idee. We vervolgden onze rit steeds langs de rivier de Ain. Het ging op en af maar was minder stijl dan de laatste 2 dagen. Met nog een banaantje zo,n 18 kilometer voor ons eindbestemming vervolgde we de rit. Mieke zie nog  : je moet visualiseren en gewoon denken dat we nog van   Berkhout naar huis moeten rijden;!  Tja wel makkelijk gezegd met 88 kilometers al op de teller, ruim 20 kilo s aan bagage mee vervoerend en de zon op je bol aan het schijnen. Kort hierna zei ze; mijn benen willen niet meer;! De bekende laatste loodjes hè. Om 15.30 uur, 108 kilometers in de benen, stond het Nederlandse stel al bij de camping. De camping was dicht. Er was niets te eten, dus zij en wij toch maar verder fietsend op zoek naar een slaapplaats voor vannacht + graag wat krachtvoer. Mieke belde camping nummer 2, gesloten. Bij bellen naar een hotel in Cernon. Wel 9 kilometers verder met de nodige hoogtemeters, lees klimmen. Om 16.45 uur arriveerden we bij het hotel. Het stel uit Den Haag zat al aan een pilsje. Wij schoven aan en het pilsje smaakte heerlijk.  We hebben hier een primitieve kamer, een douche en krijgen straks wat te eten. Het diner wordt buiten geserveerd. Kortom leven als een God in Frankrijk is echt mogelijk!