Dag 12, Bad Salsungen - Themar- 65 km - On the road again.

We konden vanmorgen rustig aan doen, dachten wij. De fiets zou rond 11 uur klaar zijn. Op ons dooie gemak ontbijten en de spullen pakken. Maar het liep anders. Om 9 uur werd ik al door de fietsenmaker gebeld dat mijn fiets klaar was. Kees had nu de tent onderweg is naar huis ruimte over op zijn fiets om mijn tassen te dragen en daar maakte ik dankbaar gebruik van. We moesten er lopend heen, ongeveer 10 minuten, het viel mee. Nu we toch bij de fietsenmaker waren vroeg Kees of hij nog even naar zijn remmen wilde kijken. De remblokjes moesten worden vervangen. Dus toen moest zijn fiets nog even onder het mes. Om half 11 kon de rit van vandaag veilig en wel beginnen. Het was een tocht door de bossen en weilanden. We hebben gelunchd in Meiningen een leuk oud stadje, daar nog even rond gelopen en de weg vervolgd. Vanmorgen was het nog koud en mistig maar hoe meer de dag vorderde hoe warmer het werd. Na ruim een week konden we eindelijk weer zonder jas fietsten! We bleven langs de rivier de Werra fietsen. We fietsen al een aantal dagen langs deze rivier. Soms is hij heel breed en op een andere plek weer heel smal.  Ik werd nieuwsgierig hoe lang deze wel niet was. Even googelen, 300 km. We volgen nu de Werratal radweg en vanaf morgen gaan we de Main volgen. Na de lunch veranderde het landschap. Veel heuvels en weilanden. Ook was het zo nu en dan klimmen. Omdat het tijd werd voor ons dagelijkse banaantje zochten we een bankje. Die was snel gevonden en wel een overdekt bankje. Speciaal voor fietsers en wandelaars.Er stond een gezellig veldboeketje op tafel. Dat is nog eens gastvrij. Ik moest ook nog even stoppen om een corona bankje op de foto te nemen. Gewoon omdat ik dat leuk vond.

Aangekomen in het overnachtings dorpje reden we eerst even een rondje. Nu nog het Gasthaus vinden, Googlemaps ging alle kanten op, behalve de goede. Ook lagen bijna alle wegen van het dorp open ivm werkzaamheden. Er stond een politieagent, we wilden de weg aan hem vragen, maar een dorpsgek die naast hem stond nam het woord van hem over. Hij heette Hans en wilde ons de weg wijzen om voor ons uit te fietsten. Het was een vreemde man, in leger uniform. Maar hij bracht ons wel op de juiste plek. Nog even een praatje gemaakt en weg was hij. Voor het raam zagen wij een oude vrouw zitten, zie foto en binnen ziet het er bijzonder uit. We konden hier ook eten, lekker buiten in de voortuin onder de appelboom. De eigenaar deed het raam open en zette het eten en drinken neer. Wij moesten het zelf pakken. We hebben erg lekker gegeten. Hij kookte veel met vruchten. Er kwamen ook nog 4 Duitse mensen, ook gasten en fietsers in de tuin eten. Het werd al snel een gezellige boel.  Na het eten vroegen ze of we een spelletje mee wilden doen, Iets met dobbelstenen, het heet Schweine Treiben. Daarna nog even zitten praten Duits en Engels door elkaar, maar wat geeft het. Als je elkaar maar begrijpt. Morgen gaan we naar Lichtenfels en komen zo steeds dichter bij de Tsjechische grens. Het beloofd  mooi weer te worden.