Dag 12 van St.Leonard naar Donzenac 95 km

1 september 2017 - Donzenac, Frankrijk

Ons ochtend ritueel gaat steeds sneller. Aan het leven  uit een fietstas  raken we zo langzamerhand gewend. Toch hebben we nog te veel mee. Voordat we de Pyreneeen overgaan sturen we alle overbodige spullen naar huis. Scheelt weer in gewicht. Toen we buiten kwamen vanmorgen was het koud. We moesten gelijk afdalen en dat was even bibberen. Al snel kregen we een aantal lange klimmen voor onze kiezen en waren we alweer warm. Koffie gedronken bij een typisch frans cafeetje, waar de Jacobsschelp als asbak op tafel stond. We komen vaak symbolen tegen die met de pelgrimsroute te maken hebben. Bij een particuier huis zagen we een kruis met een schelp, schelpen op de weg, Rue de St. Jacques etc. We kwamen daarna op allerlei landweggetjes  terrecht en later door het bos. We raakten verzeild in een motorcross wedstrijd, die gewoon op de weg werd gehouden. Dus het was af en toe goed uitkijken. Gelukkig heeft Kees Truus voorop zijn fiets zitten die ons goed de weg wijst. Als we de route van vandaag vanuit het routeboekje hadden moeten lezen waren we zeker weten verkeerd gegaan. Na het bos werd het weer klimmen. Na de lunch, vlak voor het stadje Uzerche moesten we na ruim 1000 km (vandaag de 1000 km grens gepasseerd) voor een eerste keer wachten voor gesloten spoorbomen. Het was een zware dag vandaag, maar we wilden deze afstand afleggen omdat we morgen op tijd in Rocamadour  willen zijn en daar eindelijk een rustdag gaan houden. Vlak voor de eindbestemming hadden we een lange afdaling maar door het slechte afvalt viel deze niet mee. Je werd helemaal door elkaar geschud en het begon licht te regenen. De temperatuurs verschillen waren groot vandaag, het was jas aan en jas uit. Vananvond gingen we in het stadje eten. Ik bestelde Tete du veau, de serveerste vroeg of ik het wel zeker wist want het was kalfswang, nee dat hoef ik niet, geef mij maar de zalm. Kees bestelde iets van varkensvlees. Maar wat kreeg hij de kalfswang, het zag er glibberig uit, dit ging hij niet eten (had ik ook niet gedaan) Ik vroeg aan het meisje wat het was, en ze bevestigde het, zonder probleem kreeg hij alsnog zijn speklapjes.Toch nog lekker gegeten. Het moet wel lekker zijn want heel veel mensen in het restaurant bestelden het. Met een goed gevulde maag verlieten de eetgelegenheid. Weer op tijd naar bed want morgen wordt het een zware dag.

Foto’s

8 Reacties

  1. Hetty en Rob:
    1 september 2017
    Ik denk dat de tent weer richting Nederland gaat , veel te lekker om in een bed te slapen na een dag fietsen.Zet
    'm op morgen.
  2. Gerrit:
    2 september 2017
    Mieke, denk erom he: er is maar één Truus. Die van mij...
  3. Mariët:
    2 september 2017
    Goed bezig hoor. En wat een boer niet kent vreet ie niet. Heel bekend.........
    Jullie komen zeker afgetraind terug.
    Nog veel mooie tochtjes gewenst.
  4. Willy Schoon:
    2 september 2017
    Ongelooflijk, zoveel kilometers al gefietst. En dan nog klimmen.
    Maar jullie hebben veel moois gezien.
    Veel succes en ook plezier op jullie verdere tocht.
  5. Mieke:
    2 september 2017
    Gerrit, dit is een fiets Truus!
  6. Anneke Sikkink:
    2 september 2017
    Jeetje, al over de 1000 km! Succes morgen luitjes!
  7. Mieke:
    2 september 2017
    Hetty, ik heb signalen opgevangen dat hij eerder naar Nederland terug gaat dan wij. Het definitieve JA is er nog niet, maar dat is een kwestie van tijd.
  8. Mieke:
    2 september 2017
    Hoi Marriet, ik laat mij vaak verrassen qua menu. Als reiziger in de soms kleine oorden kan dat niet altijd anders. En bijna altijd smaakt het reuze goed. Maar dit was ECHT niet om te eten, dit als Westfries. Beide voelen we nu goed de bovenbenen. Maar na 1 dag rust gaan we weer vol genieten van alle moois wat we onderweg tegenkomen.