Een regen-etappe 57 km

Vanmorgen op tijd wakker en zelf een ontbijtje gemaakt. Daarna de fietsen gepakt, ze stonden in de hal van het hotel achter een gordijntje. Nog even een bakkie koffie halen om de hoek. Hier zat ook een zwerver die we een aantal keren zagen bedelen. Hij nam hier zijn ontbijt en betaalde met 50 euro, hoe is het mogelijk, denk je dan. Toch is het triest, zijn achtergrond ken je niet. Je ziet veel bedelaars zoals in alle grote steden. We gingen  opweg en Kees klaagde over onze Truus, hij zag de paarse lijn niet in beeld. Opnieuw opstarten wil nog wel eens helpen, maar helaas. Gelukkig had ik nog de route beschrijving en we kwamen de stad uit. Opeens ging bij mij het licht branden. Je moet een nieuwe route pakken, de route naar Finisterre. En ja hoor, de paarse lijn was direct in beeld en konden we opgelucht adem halen. Het ene probleem was opgelost en toen begon het andere: Een vervelend miezer regentje diende zich aan. De regenjassen werden aangetrokken en dat was geen overbodige luxe. Het ging af en aan. Dan weer droog en ineens zaten we weer in een wolk dus regen. Na 24 km zagen we een plaatselijk cafe dat open was. Het leek als 2 druppels water op de Spirit kantine op zondag ochtend, Gerrit! Een paar mannen met elk een bakkie koffie voor zich aan de bar. Ik heb snel een foto geschoten. P.s. Af en toe zien we op deze blog zwarte foto's verschijnen. Hoe dat kan, daar begrijpen we niets van. Na het uploaden, verschijnt er een groen vinkje achter, dus zou het goed moeten gaan. Helaas. ) Toen we buiten kwamen regende het nog steeds. Van de Spaanse natuur zagen we maar weinig. Wat ik wel heb gezien is dat het hier erg groen is en dat betekent veel regen. Ook groeien hier Eucaliptusbomen en we hebben de laatste week veel tamme kastanjes op de weg zien liggen zonder of met omhulsel.We hebben nog wat aardige klimmen gehad en na 2 rustdagen ging het ons goed af. Het afdalen was link, een nat wegdek en ook hier ligt er prut op de weg. Dus rustig aan. We zijn in 1 keer doorgefietst naar Noia, een havenstadje, (we hebben geen boot in de haven gezien).  Drijfnat kwamen we bij onze Hostel. We hadden geen regenbroek en overschoenen aan. Tot ons grote geluk zit er een kachel in de badkamer. Even een waslijntje gespannen en de kleding hangt lekker te drogen. Ondertussen zijn wij het stadje ingegaan om iets te eten. We zagen een restaurant waar de plaatselijke bevolking zat te eten. Wij zijn daar ook naar binnen gegaan. De menukaart was Spaans. Maar daar hebben we de Google vertaalapp voor. We kregen een streek menu, een bouillion met witte bonen en koolbladeren. Het was best lekker, en een soort biefstuk. Prima te eten. Daarna het stadje even verkend. We zagen op terras de WK Wielrennen, Mattieu vd Poel zat in de kopgroep en Kees wilde graag zien hoe hij wereldkampioen zou worden. Hier maar even een bakkie koffie besteld, kost hier toch bijna niets en meneer ging er helemaal voor zitten. Helaas, Mattieu was helemaal leeg. Ik voelde met hem mee, ik weet nu wat dat is. Vanavond gaan we nog ergens een broodje scoren, de warme maaltijd hebben we al gehad. Morgen het laatste stukje van 70 km naar Finisterre, tot dat Columbus Amerika had ontdekt dacht men dat dit het einde van de wereld was. Nu is Finisterre het het einde van de Camino.