Ophalen Credential en naar Jacob

2 dagen in Sanitago vertoeven dan zou je denken 2 dagen uitslapen. Vergeet dat maar. We moesten alweer om 7 uur opstaan. Dit om op tijd te zijn bij het pelgrimskantoor voor een nummertje op te halen  (net als bij de slager) voor het laten maken van onze Credential. Aan de overkant van het hotel hebben we snel een ontbijtje genuttigd. Het miezerde een beetje maar niet noemenswaardig. Om 8 uur zou de deur open gaan en rond half 8 sloten we aan in de rij met wachtende mensen. De rij werd al sneller langer en langer. We stonden gezellig te kletsen met een groep mensen uit Zuit-Afrika die vanuit Porto naar Santiago waren gelopen en een Braziliaanse die Nederlands sprak, ze had een Nederlandse vriend. Toen de deur openging liepen we langzaam naar binnen en we kregen een nummer. Wij hadden nr. 90 en 91 en hebben daar een uurtje gewacht totdat we aan de beurt waren . We kregen onze Credential. Kees liet nog een persoonlijke met km en vertrekplaats etc. maken. Ik niet. Het verdwijnt thuis toch in de kast. De ochtend ging het harder regenen. We hebben koffie gedronken op een overdekt terras en zagen andere pelgrims de laatste meters maken, in de regen. Om half 12 zijn we naar de kerk gegaan want elke dag is er een pelgrimsmis. Het viel wat tegen. De kathedraal wordt van binnen gerestaureerd daarom vindt het nu plaats in een andere kerk. Jammer want nu missen we het slingeren van de wierookvaten door de kerk. 8 monniken slingerden aan touwen de vaten door de kerk. Schijnt erg spectaculair te zijn geweest. Dit omdat in het verleden de pelgrims niet zo fris meer roken na de barre tocht. Toch zat de kerk helemaal vol en vooraf zaten ook nog mensen te biechten. Na de kerk over het plein gelopen en zagen we Andre en Anne ,de neef van Eugenie met zijn vrouw, ze waren net aangekomen, zeiknat. S'middags klaarde het op en zijn we de stad in geweest. Het zal Anneroos en Mats bekent in de oren klinken, Kees vindt het hier net Valkenburg. (in elke toeristenplaats waar we komen heeft hij deze uitspraakt) Alles souvenierswinkeltjes. Hoewel de katherdraal wordt gerestaureerd mocht je toch het graf Jacob bezoeken.Tussen de stijgers door werd je eerst over het altaar heen geloosd en mocht je het gouden beeld van Jacob aanraken, ik heb de goede man maar even een schouderklopje geven,  onder het altaar was de graftombe en daar lagen zijn botten in een zilveren kistje. Het leek wel de Efteling, we moesten een half uur wachten om dat kistje te zien. S'avonds hadden we afgesproken met Andre en Anne. Zij hadden nog een andere Nederlandse fietser ontmoet die vanuit Haarlem hier naartoe is gekomen, dus hij kwam er ook bij. Toen we in een van de vele restuarantjes gingen zitten, zat daar nog een Nederlands stel die we onderweg ook als eens tegen zijn gekomen. Het werd erg gezellig. Vandaar dat ik het verslag nu pas maak. Ik wil jullie bedanken voor de reacties leuk hoor. Ja daar sta je dan, Ineke heeft hier ook gestaand en haar reactie wil ik er even uitpikken. Zij heeft samen met Ron ook deze tocht gemaakt. Je komt daar aan en daar sta je dan. Zo voelden wij het ook. Geen Via Gladiola, helemaal niets, je vraagt aan een mede pelgrim of ze een foto van je willem maken. En dat is het. En dan schrijf je aan het einde van de dag een verslag en verstuurd het. We zijn gaan eten en ik keek daar, nog geen uur later, naar mijn mail en de reacties stroomden binnen. Leuk hoor. Toch een beetje het Via Gladiala gevoel. Vandaag gaan we naar de markt en het pelgrimsmuseum bezoeken. Morgen stappen we weer op de fiets want 2 rustdagen dat is voor ons best veel. Je geloofd het of niet maar slenteren door een stad  is voor ons veel vermoeiender dan een dag fietsen en afzien in de bergen.