We zijn er!
26 september 2019 - Santiago de Compostela, Spanje
Vanmorgen zaten we aan de keukentafel in het appartement ons ontbijtje te eten. Een stokbroodje met kaas, een met banaan en een ander soortig spaans broodje. Voor vandaag stond het laatste stukje naar Santiago op het programma een rit van circa 47 kilometer. Na de zware benen van Mieke gisteren, de laatste lootjes richting de kathedraal en het einddoel van onze reis. We kregen direct al weer pittige kuitenbijters op ons pad. Al klimmend rij je dan soms 8 kilometer per uur. Gelukkig was er later op de route een mooie afdaling waar we tegen de 50 km per uur halen. Na bijna 20 km heb ik in het gemeentehuis van Touro een stempel gehaald. Ik werd er met alle egards ontvangen. Naast de stempel in onze credential kregen we ook een soort speldje van de gemeente. Tevens werd in een groot boek je persoonlijke gegevens genoteerd. Na koffie gedronken te hebben in Touro gingen we weer verder op de fiets. Tijdens het fietsen zagen we naast de vele gevallen vruchten, het maaien van de maisvelden en het soms al oogsten van de druiven meerdere horreos.Dit zijn stenen opslagschuurtjes op palen met als functie om mais of andere gewassen te drogen. Op palen staand om het binnendringen van vocht en dieren te voorkomen. Zie de foto. Rond 13.00 uur zagen we vanuit de verte al Santiago en de kathedraal opdoemen. Voordat we al fietsend op het plein zouden arriveren hebben we op een bankje nog een broodje genuttigd. Om 13.30 uur arriveerde we op het plein voor de imposante kathedraal. Daar hebben we een foto laten van ons laten nemen door een andere plegrim en kwam ik ook de Mexicaanse fietser tegen die we gisteren onderweg ontmoet hadden. Natuurlijk even een high five. Nadat we het plein gezien hadden zijn we ook zoek gegaan naar de nederlandse huiskamer voor plegrims. Deze zit tegenwoordig in het bureau waar je je credential kunt halen. Met veel moeite kon ik de bewaker er van overtuigen dat ik voor de huiskamer kwam. Er stonden namelijk tientalle pelgrims al met een nummertje in hun handen om het zo gewilde credential te bemachtigen. Morgen voor 8. 00 uur gaan wij een nummer halen zodat je ongeveer weet op welke tijd van de dag je aan de beurt bent bij 1 van de 10 of 14 balies. Ja, zo druk is het daar. In de huiskamer werden we met kofiie hartelijk ontvangen door een gast echtpaar. Ook hier werden we officieel geregistreerd. Toen de startplaats werd gevraagd voor de registratie brak ik even omdat de reis met een onderbreking nu gelukt is. En natuurlijk omdat moeder Annie in onze herinnering mee op reis is gegaan. Na de circa 2000 km in 2017 hebben we de laatste 12 dagen 927 kilometers afgelegd. We blijven nu tot zondag in Santiago en gaan dan 2 dagen fietsend ( 120 km) naar Finisterre. Vanouds trekken pelgrims verder naar Padron en naar Finisterre. Volgens overlevering werd het lichaam van St Jacob vanuit een scheepje hier aan land gebracht en is het officiele eindpunt van de camino. Het toetje van extra fiets kilometers hebben we iets luxer ingedeeld. Dit omdat de fietsen ook vanuit Finisterre opgehaald kunnen worden. Kortom na vandaag Santiago gaan we ontdekken, de toerist spelen en zondag weer verder op pad. Vanuit Finisterre nemen we dan woensdag de bus terug Santiago en donderdag, 3 oktober, erug naar huis. Nu eerst mede pelgrims ontmoeten, souveniers kopen, de mis bijwonen en wat uitrusten. Geloof me, het leven van een plegrim is nog niet zo slecht!
Proficiat met de nu volbrachte tocht!
Geniet er de komende dagen maar lekker van.
Hopelijk kunnen jullie er met blijdschap op terugzien en de herinneringen aan alles in jullie hart bewaren, Terug naar huis op 3 oktober, dat moet goed gaan, want dat is de verjaardag van Annie. Ik wens jullie veel succes met de "restjes" die nog te doen zijn.
Ik geniet van jullie verslagen. Lieve groet, Willy
Ongelovig , wat een doorzettingsvermogen. Daar kunnen jullie trots op zijn. Ik werd er ook helemaal ontroerd door dit mooi verhaal. Leuk dat jullie ook zoveel andere mensen uit verschillende landen tegen komen. Jullie zijn nu ook weer een hele ervaring rijker.
Groet.
Wat een strijd.
Mooi om jullie reis te volgen op deze manier. Nu na genieten van jullie prestatie.
Elke dag weer genoten van jullie mooie reisverhalen. Mooi verwoord en uit het leven gegrepen. Mijn pet af voor jullie prestatie. Ik weet zeker dat moeder Annie jullie reis heeft gevolgd en trots op jullie is.
Nu nog een paar dagen lekker vakantie vieren.
Nu lekker genieten en heelhuids weer terug.
Dan ben je er zomaar, een moment waar je steeds naar uitgekeken hebt, eigenlijk zou daar dan een grote finishboog moeten zijn met muziek en heel veel publiek met applaus !!
Wat een belevenis Mieke en Kees...mooi om deze tocht alsnog tot een prachtig einde te mogen en kunnen brengen....TROTS op jullie...en wat mooi dat moeder Annie jullie daarin begeleid heeft...een fietstocht om nooit meer te vergeten...
Ga lekker genieten van Santiago en de laatste loodjes richting Finisterre...daarna weer veilig thuis en even de pootjes omhoog...dat hebben jullie wel verdiend.
Hartelijke groet van Wilma en Frank.