Dag 18 van St.Christaud naar Lacommande 92 km

Vanmorgen werden we wakker en het was koud buiten. Het franse ontbijt stond weer voor ons klaar. We kregen van de aardige gastheer een banaan mee voor onderweg. We hebben afscheid genomen en op de fiets gestapt. Na 10 km kwamen we in Marciac aan. In het centrum zagen we een postkantoor en in een sponane bui hebben we overtollige bagage naar huis gestuurd. Ik had eerst gevraagd of het mogelijk was, ze antwoordde met ja en toen hebben we onze tassen omgekeerd en uitgespit, zie foto. Toen alles bij elkaar, dus ook de tent en de slaapmatjes en dan even afgeven bij de post, zo dachten we. Mooi niet. Het pakket was te groot. De vrouw zei haal maar een grote doos bij de supermarkt hiernaast, dus ik naar de super en geen doos. Toen hebben we besloten om alleen de tent van 2,5 kg naar huis te sturen met de losse spullen en de matjes die bijna niks wegen maar mee te nemen. Kees vind het zonde om ze weg te gooien. Ze waren niet duur en ik ga er vast niet op liggen. Dus Kees neemt ze mee naar Santiago. Toen ik weer bij mevrouw kwam deed ze weer moeilijk. Het gaat voor eigen risico zei ik en daar ging ze uiteindelijk  mee accoord. he he. We waren een uur verder, en maar liefst 40 euro en een aantal kilo's lichter. Vervolgens fiesten we 20 km door met 3x een klim van 5-7%. Als beloning hebben we ons getracteerd in Moubourguet, daar zaten spaanse wielrenners aan het bier en dan moeten ze nog klimmen... Op een gegeven moment zagen we de Nederlander die we een week eerder ook al hadden gezien, hij fietste een tijdje met ons mee en hebben met hem geluncht, we konden geen bankje vinden en hebben gegeten in een vies bushokje, vol met spinnenwebben en dode vliegjes. De mannen hadden er niet zo veel problemen mee, maar ik was weer snel buiten. Bah. Nee ik ben nog lang geen echte pelgrim (zal het niet worden ook), die laat zich leiden door St. Jacob en  wat komt dat komt. Na de lunch mochten wij zijn fiets even proberen op te tillen. Wat was die zwaar, hij kampeerde wel maar toch, zijn fiets was niet te tillen. Nu snap ik dat ik sneller was in de klim als hij. We hebben afscheid genomen omdat we een ander tempo fietsen. Wie weet komen we elkaar nog weer een tegen. s'Middags zijn we vlak langs Pau gefietst, een bekend etappe plaats uit de Tour de France. Het was klimmen en dalen, maar goed te doen. We waren immers en vooral Kees enkele kilo's lichter. Tegen half 5 kwamen we aan bij de gite, die we bewust hadden gekozen omdat het aantal kilometers naar St. Pied de Port niet te veel zou worden. Het was een mooie gite, een slaapzaal , bed, bad maar geen brood. Er stond wel een wasmachine en droger. Daar heb ik even gebruik van gemaakt. In het dorp was niets, geen winkel en restaurant. We hadden de mazzel dat er op elke donderdag een pizzaboer langs kwam, dus hebben we pizza in het parkje gegeten. We sliepen met 5 mensen op de zaal dicht bij elkaar. De anderen lagen al om 20.00 uur in bed, wij zijn maar om 21.00 uur gaan slapen.