De weg naar het klooster

17 september 2019 - San Juan De Ortega, Spanje

Vanmorgen zaten we om 7.45 uur aan het ontbijt, samen met 2 duitse vrouwen. Kees was goed op dreef in het boerenkool engels a la Louis van Gaal. Na het ontbijt hebben we de fietsen uit de stalling gehaald. Dit keer stonden ze in de wijnwinkel van de Auberge. Het was goed fiets weer, bewolkt met af en toe wat zon en het werd uiteindelijk 28 graden. Onderweg kwamen een dode Das tegen, gelukkig lag hij in de berm. Koffie gedronken en het kost hier bijna niets, 3,90 euro voor 2 koffie met koek. Daarna de weg vervolgd met wat minder stijle klimmen dan gister. In een stadje kwamen we een stel tegen met een ezel. Voor het eerst reden we verkeerd, de GPS had geen verbinding met de sateliet en liet ons in de steek. 5 km voor niets en ook nog een klim. Maar uiteindelijk vond onze Truus weer de weg, een lange geleidelijke klim, maar ook weer dalen. In het saaie landschap zagen we een schaapsherder met wel 3 tot 400 schapen. Even snel een fotootje gemaakt en weer verder. Na 60 km zijn we naar de VVV gegaan, want we kregen geen contact met het klooster. De mevrouw zei dat ze daar niet reserveerden en ze gaf ons nog wat andere adresssen in dat dorp. Ik heb op het terras een auberge gebeld en deze had nog plek. We wilden het risico niet lopen dat het klooster vol was omdat er weinig andere slaapplaatsen zijn in deze omgeven. Achteraf maar goed want het klooster was vol. We slapen naast het klooster. De weg ernaar toe was weer licht klimmen. Ik had het helemaal gehad toen ik aankwam. De herbergier liet ons de kamers zien. Een 3 persoonskamer met een stapelbed. De derde persoon hebben we nog niet gezien. We zijn vanavond naar de Pelgrims kerkdienst geweest, we verstonden er niets van maar de pastoor had wel het beste met ons voor en wenste ons een Buen Camino. Na de kerkviering hebben we gegeten. Je kunt hier kiezen uit pizza's en pizza's. Dus dat is makkelijk. Nog een tijdje buiten op het terras gezeten eerst en nog een bakkie gedaan. Morgen de auberge betalen, 12 euro p.p. en dan kun je niet te veel verwachten. We hebben ook niet meer nodig. Ik weet nog niet waar we morgen zullen eindigen, daar is Kees nu druk mee bezig. Ik ben benieuwd wat hij heeft bedacht als het maar niet weer 100km is zoals vandaag. Ik laat me verrassen.

Foto’s

3 Reacties

  1. Willy Schoon:
    17 september 2019
    Veel dank voor het prachtige verslag. Honderd km. op een dag rijden; hoe houden jullie dat vol. Nog meer dan een dag bij de vierdaagse. Jullie moeten wel moeite doen om een slaapplaats te krijgen. Je moet wel een goede rug hebben om overal te kunnen slapen.
    Mijn complimenten dat jullie de rollen zo mooi verdeeld hebben. Als ik jullie verslagen lees, denk ik: ik ben te vroeg geboren. Als ik het kon, zou ik zo wel mee willen doen.
    Veel moed en ook veel plezier. Lieve groet, Willy
  2. Wim:
    18 september 2019
    Dag Mieke en Kees.
    Interessante en leuke reisverhalen. Voor mij alweer 2 jaar geleden, dat ik ook daar onderweg was. Bijna iedere dag maak je wel iets mee of kom je andere reizigers tegen, een ieder met zijn eigen verhaal. Gecombineerd met het landschap en de natuur maakt dat iedere dag tot een belevenis, waar je met genoegen en plezier op terugkijkt. Maar ook geregeld afzien, en verlangen naar het einde van de etappe, een fijne maaltijd en het bed. Veel genoegen en plezier de komende dagen.
    Warme groet, Wim
  3. Mieke:
    19 september 2019
    Hoi Wim,
    Je reactie is herkenbaar en zullen veel vakantie fietsers beamen. De ontmoeringen met andere mensen, andere gewoontes van het land, het ander eten en de ontmoeting met je zelf als je met een slakkegang van circa 9 km per uur nog vele kilometers mag/moet klimmen. Waaarom doe ik dat denk je dan wel eens. Echter de beloning van de vrijheid, de snelheid in de afdaling en de vooruitzicht van een bed en de volgende dag een nieuw avontuur maakt het dat het fietsen en het op pad zijn zou mooi maakt. Ken je het boek van Gijs Middelkoop met de titel ' beren op de weg'. Hi zegt daar heel mooi ' afzien is maar tijdelijk en opgeven is voor altijd'. Een prachtige spreuk wanneer je het er door heen zit tijdens een rit. We zijn nu goed op weg en hebben morgen een makkie naar Leon. Groet, Mieke en Kees