Naar Sarria, 80 km. Wat een dag!

De wekker ging alweer vroeg, nou ja wekker? Het is hier in de hotels super gehorig. Je wordt wakker van de andere pelgrims die vroeg op pad gaan. Om 7 uur zijn wij ook maar opgestaan. In het hotel stond net als gister een ontbijtbuffet klaar en daar hebben we gebruik van gemaakt. We waren de enige in de ontbijtzaal en vader en zoon van het hotel hielden de wacht. Ze stonden maar wat voor zich uit te staren en deden verder niets. Ik betwijfel of de zoon lol had in zijn werk. Hij straalde het niet uit. Het is hier pas om 8 uur licht en toen we om half 9 vertrokken was het nog schemerig dus het achterlicht maar aan gezet. Het miezerde een beetje, maar regenkleding was op dat moment niet nodig. De eerste kilometers gingen als een trein, totdat er een stevige klim te wachten stond van 12 km. En het begon ook nog harder te regenen, dus maar een regenjas aangetrokken. De eerste kilometers gingen best goed. Het was een geleidelijke klim maar hoe hoger we kwamen hoe stijler het werd. Omdat onze fietsen vrij zwaar zijn en ook nog bagage mee is het klimmen boven de 8% bijna niet te doen, je staat gewoon stil. Dus af en toe werd het een stukje lopen. Eindelijk zeiknat boven gekomen, na 3,5 uur fietsen hadden we koffie verdiend met een muffin die ik gister bij het ontbijt heb mee gesmokkeld. En die smaakte goed. Ik bestelde het tweede bakkie en moest ik maar liefst 4,60 euro betalen. Ik zie tegen Kees " dat is een duur koppie vandaag". Hij bleek het eerste koppie nog niet te hebben betaald. De schade viel mee. Koffie en wijn kosten hier bijna niets, frisdrank is net zo duur als bij ons. Toen we buiten kwamen stond er ook nog eens een harde wind. Dat kon er ook nog wel bij. Dan denk je dat je aan de top bent maar niets is minder waar. We moesten nog een aardig stukje, ongeveer 10 km klimmen en af en toe een beetje dalen. Eindelijk om 1 uur boven en daar stond Jacob in de mist op ons te wachten. We zijn van 600 meter naar 1330 m. hoogte gefietst. Iets verder was een herberg, zullen we daar wat eten of gaan we eerst 12 km afdalen. We kozen voor het laatste omdat het vaak in het dal beter weer is. Het dalen was nog linke soep. Door de harde wind en de voortassen hadden we veel windvang, soms voelde je de fiets slingeren. Geconsentreerd en handen goed aan het stuur zijn we weer heelhuids beneden gekomen. Er was in het dorp een herberg open en erg druk. Daar naar binnen gegaan en een omelet gegeten. Ook hebben we daar een stempel gehaald op onze pelgrimspas. Ja, dat is voor ons wel even een dingetje. Het zit namelijk zo: Je krijgt in Santiago een cerficaat, dat heet een Credencial  maar dat moet je de laatste 200 km voor Santiago 2 stempels per dag verzamelen. Dat is op zich niet zo veel, je kunt ze bij auberge, cafe etc. krijgen, maar je moet het wel vragen en wij willen dat nog wel eens vergeten. Maar vandaag hebben we er 3! Met de pelgrimspas kun je makkelijker slaapplaats krijgen, vandaar dat wij die ook hebben en nu willen wij ook het Credencial. De laatste 20 km van de route was meer dalen dan klimmen, maar bij de kleine klimmetje hadden de benen het zwaar. Uiteindelijk in Sarria aangekomen en we zitten in een echte Refugio, met een slaapzaal voor 20 personen, Maar wij hebben een 2 persoonskamer met een stapelbed. Er waren hier niet veel hotels, dan maar dit voor 1 nacht. Eigenlijk vind ik het helemaal niets. Ik ben er nl. een beetje vies van, gelukkig hebben we eigen slaapzakken en morgen ochtend weer vroeg vertrekken. Sarria ligt in een dal , dus......eerst klimmen!