sterfdag moeder 18 september 2017 nu 2 jaar geleden

18 september 2019 - Castrojeriz, Spanje

Misschien een rare titel om met een nieuw reisverslag te starten. Het is nu 16.30 uur in de middag en precies 2 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Deze reis, onze Camino naar Santiago de Compestela, hadden wij niet dit jaar gefietst als we onze reis in 2017 niet moesten stoppen. De laaste dagen komt moeder Annie meer keren ter sprake en dat zou niet zo zijn tijdens een gewone vakantie met de vouwwagen. Ik heb vandaag nog in Burgos nog geprobeerd een kaarsje aan te steken, echter in Burgos in de kathedraal lukte dit niet. Ook in onze slaapplaats van vandaag in Castrojeriz heb ik geen kerk gevonden waar ik zo binnen kan lopen. Moeder, het komt goed! Deze vakantie wordt er zeker nog 1 kaars voor je opgestoken.

Vandaag de rit van San Juan de Ortega naar Castrojeriz. Om 7.30 uur haalde we de fietsen bij de bar weg, daar stonden ze namelijk vannacht. Met ruimte voor de pelgrims voor het ontbijt zaten we al om 8.15 uur op de fiets. Je zag de zon net opkomen en het was nog wel fris en het heeft vanacht geregend. De eerste 30 km richting Burgos was lekker door fietsen, dit omdat de weg redelijk Hollands vlak was. Alleen het laatste deel door het park over een modderweg richting de Kathedraal van Burgos fietste minder snel. Om 10.00 uur zaten we al aan de koffie met een broodje chocolade. Het onbijt stelt weinig tot niets voor bij de spaanse auberges of hotels dus zo'n broodje gaat er wel in. Burgos kwam ons bekend voor omdat we hier in 2017 een middag en avond hebben vertoefd om terug te kunnen reizen naar huis. Na de koffei zat het even tegen. Zoals gezegd geen kaars kunnen aansteken voor moeder en ook was het even zoeken om weer uit de stad en op de route te kunnen komen.  Even een opmerking over op welke wegen we hier in Spanje fietsen. Op wegen waar je geen kip tegen komt, door verlaten dorpjes maar ook soms op een autoweg waar je echt aan de kant moet rijden om niet geraakt te worden door voorbij razende vrachtauto's. Ik moet hierbij wel zeggen dat over het algemeen de automobilsten met een grote boog je voorbij rijden. Na 12 uur hebben we een korte lunchpauze gehouden in zo'n stil en bijna verlaten dorp. Hierna op weg voor de laatste 35 km. Mieke gaf om 13.30 uur dat ze er helemaal door heen zat. Gelukkig moesten we nog 20 km en waren er op 2 klimmetjes na was de route dalend of vlak. Op 10 km voor onze eindstop kwamen we twee Koreaanse dames tegen op een mountaine bike. Ze waren nichten van elkaar en waren de route naar Catrojeriz kwijt. Zoals een goed pelgrim betaamd hebben we laten weten dat zij wel achter ons aan konden fietsen richting het einddoel voor vandaag. Het betekende wel dat we zeer ontspannen de laatste 8 km voor vandaag konden uitfietsen, terwijl zij ons bijna niet konden bijhouden. Ook wel lekker! Om 15.00 uur kwamen we bij het hotel aan met de toepasselijk naam Jacob. Met bijna 4 uur fietsen vandaag, 85 km op de teller en een gemiddelde van 17,5 was het weer een mooie fietsdag. Een dag met een temperatuur van 28 graden, een windje en nu op tijd in het hotel. Mieke is na het douchen mooi gaan liggen op bed en ik heb het plaatsje een beetje verkend. Een echt pelgrimsplaatsje met een historisch karakter en ook vervallen huizen.  Morgen fietsen we een bijna vlakke route, het is natulijk altijd wel wat klimmen en dalen maar relatief vrij vlak, richting Sahagun 85 km verderop. Vrijdag een korte rit van 63 km naar Leon. In deze stad willen we zaterdag dan een rustdag houden voor de vele hoogtemeter die in de tweede week komen gaan. Buen Camino!

Foto’s

7 Reacties

  1. Hetty en Rob:
    18 september 2019
    Hi kees en Mieke, het voelt vast goed dat jullie hebben besloten om de reis af te maken. En moeder Annie heeft natuurlijk deze Koreaanse dames op jullie pad gebracht om het voor Mieke wat makkelijker te maken. Mooi dag weer morgen!
  2. Mieke:
    19 september 2019
    Hetty, ze fietsten wel heel langzaam, Kees vroeg vanmorgen of ze hadden getraind, Nee dus. Ze hadden last van zadelpijn en De een had haar jas om haar zadel vastgemaakt zodat het wat zachter werd. Ik denk niet dat het helpt.
  3. Willy Schoon:
    18 september 2019
    Een mooi verslag. Ook ontroerend, omdat de plekken en de data je veel aan "moeder Annie" doen denken. Ik voel bij jou, Kees, de sterke verbondenheid met je moeder. En omdat ze mijn zus is, raakt mij dit en voel ik mij ook met jullie sterk verbonden.
    Fijn, dat jullie zaterdag eindelijk een rustdag hebben. Al dat klimmen is voor jou, Mieke,
    eigenlijk te zwaar. Goed om het wat rustiger aan te doen. Dan maar een of twee dagen later thuis. Veel goeds voor wat allemaal nog komt. Geniet er maar van!
    Lieve groet, Willy
  4. Mieke:
    19 september 2019
    Hoi Tante Willy,. Bedankt voor u mooie woorden. Natuurlijk heb je een ontroerende band met je moeder. O ja, we hebben geen haast hoor en redden het normaal gesproken gemakkelijk. Groeten, Mieke en Kees
  5. Emmy Kooiman:
    18 september 2019
    Mooi dat jullie nu deze reis kunnen afmaken. Een moeilijke dag zowel lichamelijk als geestelijk. Hoop dat jullie het kaarsje voor onze moeder gauw kunnen laten branden. Dat er een aandenking ligt in het mooie Spanje voor onze lieve moeder is toch wel bijzonder! Morgen weer veel succes gewenst. En in moeders woorden,, jooje doe allebei voorzichtig"
  6. Ineke:
    19 september 2019
    Hoi Mieke en Kees, alles weer bijgelezen! Heel herkenbaar! Bon caminno!
  7. Mieke:
    19 september 2019
    Ineke, je zal wel veel herkennen. Dan is het, vind ik zelf, leuk om te lezen. Het zwaarste gedeelte komt nog zoals jij zelf ook hebt ondervonden. Nu zit jij lekker op de bank en wij maar fietsen.